Αριθμός
Ανακοίνωσης: 024/26-02-"2015"
Για την καταστροφή των αρχαιοτήτων της Μοσούλης
ή για το γνώριμο πρόσωπο της καταστροφής των Εθνικών Πολιτισμών
Σοκάρονται οι άνθρωποι στις δυτικές κοινωνίες από την κτηνώδη συμπεριφορά των
ισλαμιστών οι οποίοι έχουν αρχίσει και εκτελούν κατά γράμμα τις οδηγίες της θρησκείας
τους. Δηλαδή να καταστρέψουν οποιοδήποτε παγανιστικό κατάλοιπο στις περιοχές τις
οποίες επικρατεί ο νόμος του Μωάμεθ.
Οι αρχαιολογικοί Θησαυροί του Μουσείου της
Μοσούλης καταστράφηκαν , και πλήθος σπάνιων χειρόγραφων παραδίδονται στις φλόγες
με το χαμόγελο των φανατικών θρησκόληπτων να σχηματίζεται φρικωδώς στα χείλη
τους
Σοκάρονται καταρχήν, επειδή το βλέπουν
με τα ίδια τους τα μάτια σε βίντεο και φωτογραφίες, και δεν τους τα διηγούνται
κάποιοι «περίεργοι» παγανιστές, όπως εμείς, οι οποίοι διηγούμαστε τις ανάλογες διώξεις
και καταστροφές που έχουν υποστεί οι Εθνικοί μας Πολιτισμοί επί Ευρωπαϊκού
εδάφους.
Ε, λοιπόν, κατά τη γνώμη μας, καλώς
σοκάρονται, και ακόμη περισσότερο από ποτέ είναι καιρός ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος
και ακόμη περισσότερο ο Έλληνας, να αποφασίσει να δει κατάματα την
πραγματικότητα.
Είναι καιρός να αναρωτηθεί πέρα από τα
νεκρωτικά ήσυχα λιμάνια που έχει
αποθέσει το πνεύμα του τα τελευταία πολλά χρόνια, ποιος είναι, από πού προέρχεται
και που τελικά θέλει να οδηγηθεί αυτός και οι απόγονοί του.
Τα στιγμιότυπα των καταστροφών των
αρχαιοτήτων ενός πιο μακρινού Πολιτισμού, αποτελούν μία προειδοποιητική και
αποκαλυπτικότατη ματιά στο εγγύς μέλλον για το μέγεθος της βίας η οποία
πλησιάζει ολοταχώς τις τεχνητά δημιουργούμενες πολυπολιτισμικές κοινωνίες, τις κοινωνίες που
δεν στερούνται τίποτε στην ουσία τους από το μήνυμα όλων των αβρααμικών
θρησκειών της ερήμου. Τις κοινωνίες που οι διευθύνοντες αυτές, έχουν ανακαλύψει
άλλον τρόπο να εξαφανίζουν το Εθνικό παρελθόν με το να το αποστρατεύουν ως «βαρετό
κλασικισμό» για παράδειγμα.
Ο ολοκληρωτισμός, δεν κρύβεται μόνον
μέσα στο χέρι που κρατάει μία βαριοπούλα και καταστρέφει γλυπτά, κρύβεται
πρωτίστως στο μυαλό που καθοδηγεί κάθε χέρι προς κάθε ολοκληρωτισμό. Και για
την ώρα, οι δυτικές κοινωνίες είναι σχεδόν απροστάτευτές είτε απέναντι στους ολοκληρωτικούς
νόες , τους πλήρης άμμου και τέφρας της ανατολικής Ερήμου, αλλά και στους απλούς
υποτακτικούς τους, τους λασπάνθρωπους που επιθυμούν να σαρώσουν στο πέρασμά τους
οτιδήποτε μπορεί να υπενθυμίζει την φυσική κατάσταση του ανθρώπου και των
ξεχωριστών και ιδιαίτερων Εθνικών Πολιτισμών που δημιουργούν εύρυθμα οι υγιείς
Εθνικές κοινωνίες.
Ως Εθνικοί, δεν σκοπεύουμε σε καμία περίπτωση να αναμένουμε έναν «αναπόφευκτο»
θάνατο των Πολιτισμών μας. Αντιθέτως, θα συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε με κάθε
μέσο τη φλόγα των Πολιτισμών μας, μία Φλόγα που πάντα έδιωχνε τα σκοτάδια όπου
τα αντιμετώπισε.
Ένας αγώνας που αξίζει να μάχεται κάθε ένας και κάθε μία από εμάς.
Εσείς, σύγχρονοι άνθρωποι της εποχής των αγορών, ποιο πεδίο μάχης σας απέμεινε
που να κρύβει έστω και κάποια μάταιη «δόξα»; Τί θα υπερασπίσετε απέναντι στη
βαριοπούλα ή τον εντολέα της;
Θύρσος – Οίκος Ελλήνων Εθνικών
Κανένας ελεύθερος στο νου άνθρωπος, δεν έπεσε
από τα σύννεφα με τη σημερινή πρώτη και με κάθε επισημότητα πλέον, έναρξη της επιχειρησιακής
δράσης του Ισλάμ στην Ευρώπη μας.
Ναι, καλό είναι να συνηθίζουμε πλέον στην ιδέα όλοι, του να αποκαλούμε την Ευρώπη
ως κοινή μας κοιτίδα. Μία Πατρίδα, ακόμη και για όσους νόμιζαν μέχρι σήμερα ότι
τα σύνορα του αστικού τους κράτους αποτελούν την αποκλειστική περιοριστική μας ζώνη
πολιτισμικού αυτοπροσδιορισμού.
Είναι όμως απλώς η σύγκρουση των Πολιτισμών, η τελική μάχη του Κύκλου αυτού που
γέννησε η παγκοσμιοποίηση όπως την οραματίστηκαν ήδη από τα μέσα του «70» οι
διανοητές της Γαλλικής Νέας Δεξιάς;
Είναι απλώς το δεσποτικό και θεοκρατικό Ισλάμ απέναντι στο αστικό δυτικό
κράτος/σύστημα;
Όχι, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο απλό. Η πρώτη και πιο επικίνδυνη σύγκρουση,
θα λάβει χώρα ανάμεσα στους ίδιους τους ανθρώπους της Ευρώπης. Διακυβεύονται αγρίως
οι αξίες, οι ορισμοί, οι νοηματοδοτήσεις,
οι στάσεις ζωής, η ίδια η πολιτική ποιότητα
του Πολίτου ο οποίος καλείται σε ελάχιστο ή και σχεδόν μηδενικό ιστορικό χρόνο,
να ανασύρει τάχιστα, όπως και πάλι τον προέτρεπαν οι προαναφερθέντες διανοητές
εδώ και δεκαετίες, τις αξίες και τις πραγματικές έννοιες των λέξεων , Πόλις,
Έθνος, Πατρίδα, Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα, Δικαιοσύνη, αλλά και την ίδια
αυτήν την Δημοκρατία.
Να τις ανασύρουν από εκεί που πρώτα έλαμψαν, δικαιώθηκαν και κατέστησαν αξίες
Ιερές πριν κατασφαγούν κατά την βιομηχανοποίηση και τελικά αμέσως μετά τον
Δεύτερο εμφύλιο πόλεμο των Ευρωπαϊκών Εθνών επανατοποθετηθούν στις προδιαγραφές
των Τραπεζιτών και κάποιων συγκεκριμένων ελίτ που έζεχναν τον ίδιο δεσποτισμό
που καλούμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε.
Τί ποιο εύκολο αλήθεια από το να ξεκινήσουμε απαγορεύσεις λόγω αμέσου
αναγκαιότητας;
Τι ποιο εύκολο από το να ξεκινήσει μία ακόμη υπέρ-εξελιγμένη σταυροφορία
εναντίων αυτών που τώρα αισθανόμαστε ότι μας απειλούν;
Και τι ποιο εύκολο από το να ξεκινήσουμε
τελικά να διασχίζουμε την άλλην όψη του καθρέφτη απαντώντας στον θεοκρατικό
δεσποτισμό του Ισλάμ με θεοκρατικό δεσποτισμό της ιντερνετικής χριστιανοσύνης;
Δικαίως θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης: Με κατεβασμένα τα χέρια και με τους θεσμούς
να είναι υπέρ των «μειονοτήτων» είμαστε χαμένοι. Συμφωνώ πλήρως. Μία συφιλιασμένη
μήτρα πολιτικών καθεστώτων, μας έχει αφήσει όλους έκθετους απέναντι στην
αναγκαιότητα της κατάστασης.
Για αυτό και έγραψα ότι η ταχύτατη ανάσυρση των εννοιών που αποτελούν την ουσία
της Ευρώπης, το απόσταγμα των Πολιτισμών της Ελλάδος, της Ρώμης, των Τευτόνων
και των Κελτών, μπορούν να εγγυηθούν τον ορθολογικότερο τρόπο αντιμετώπισης των
γεγονότων και ταυτόχρονα να μας προστατέψουν από μία ακόμη εσωτερική τυραννία.
Δεν φτάνει να απαγορέψουμε την μπούργκα στις γειτονιές μας. Αύριο, ο μεγάλος
νικητής, μπορεί άνετα να αποφασίσει με την ίδια ευκολία, όπως λίγο-πολύ έχει
ξεκινήσει να κάνει, ότι εξ ίσου επικίνδυνες είναι και οι αιτιάσεις για ελεύθερα
Έθνη, και μπορεί να ζητήσει την καταστολή και απαγόρευσή τους. Δεν φτάνει απλώς
να απαγορεύεις λοιπόν, αλλά πρώτα από όλα να αποσαφηνίσεις ποιος είσαι, που
κινείσαι ιστορικά, που θέλεις να οδηγηθείς.
Αν θέλουμε να δούμε και από μία ιστορική σκοπιά τα πράγματα, ας αναλογιστούμε
πώς ξεκίνησε κάποτε ο δεσποτικός Ευρωπαίος, ο δηλητηριασμένος από τη μονοθεϊστική
αποβλάκωση να κινείται ανατολικά για πλούτη μεν, με μία «θεϊκή» βούλα δε να τον
καθοδηγεί .
Το «1098», όταν και η πρώτη Σταυροφορία, η αποκαλούμενη «των ανθρώπων» είχε ήδη
ξεκινήσει πριν δύο έτη, ο συγκεντρωμένος στρατός των χριστιανών έμπαινε στην
πόλη Maarrat at Numan με τελικό στόχο να φτάσει και στην «Αγία Πόλη» «απελευθερώνοντάς
την».
Το χρονικό αναφέρει ότι οι στρατιώτες αλλά και ο όχλος των απείθαρχων
χριστιανών που ακολουθούσαν για το πλιάτσικο, έβραζαν τους ενήλικες σε καζάνια,
παλούκωναν και έψηναν τα παιδιά των απίστων, και φυσικά τα..δοκίμαζαν τρώγοντάς
τα.
Όσο εξωφρενικό και αν ακούγεται σήμερα κάτι τέτοιο, δεν παύουμε σήμερα να
ξεπληρώνουμε με όλους τους τόκους, την ιδεοληπτική μας δηλητηρίαση η οποία είχε
τις ευλογίες της κυρίαρχης εκκλησιαστικής αρχής πάντοτε, σπέρνοντας εκατέρωθεν
ένα μίσος που γεννήθηκε στην Ιουδαία και ακόμη έως σήμερα απειλεί να συντρίψει
τον Πολιτισμό όπως τον θέσπισαν οι Πρόγονοί μας και στα κράσπεδα του οποίου
έχουμε εδώ και αιώνες στριμωχτεί.
Εν κατακλείδι, όσο εξωφρενικό είναι να καλούμαστε να υπακούσουμε σε κελεύσματα
για αμοιβαία εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα σε δύο δεσποτισμούς, το ίδιο
εξωφρένικο θα είναι να επιλέξουμε το στήσιμο μία σταυροφορίας ως άμυνα. Γιατί,
πολύ φοβάμαι, ότι ο σύγχρονος μαλθακός και σαπισμένος από τη ραστώνη
σταυροφόρος, αφού ηττηθεί (με ποικίλους τρόπους) όντας ως ο πλέον ψυχικά αποδυναμωμένος,
μαζί με τους ομοίους του, θα καταδικάσει και την πραγματική Ευρώπη μ α ς σε
έναν ακόμη λήθαργο αιώνων έως ότου μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της ελεύθερη
ανάμεσα στην πολυμορφία των Εθνών της. 
«Η Χριστιανοσύνη με τον θάνατο του
παγανιστή δοξάζεται, γιατί δοξάζεται ο Χριστός»
αγιος Βερνάδος
«Πολέμησε και σφάξε τους παγανιστές όπου τους βρεις»
Κοράνι 9:5
«Κατέρριψε τα είδωλά των Θεών τους και
απάλειψε τα ονόματά τους από τα μέρη τους»
Δευτερονόμιο
Ο τρις- υπόστατος αντίπαλος, δεν
εχθρεύεται ούτε το ντύσιμό μας, ούτε τα ποτά μας, ούτε τα γραπτά μας. Ο
τρις-υπόστατος αντίπαλός μας, εχθρεύεται τον πραγματικό άπιστο, αυτόν που τον
καταδίκασαν και οι τρεις όψεις του σε κάθε περιοχή και σε κάθε εποχή. Τον
άνθρωπο της Γης και του Ήλιου. Τον Παγανιστή. Τον αυθεντικό άπιστο απέναντι στο
τέρας της Ερήμου. Τον άνδρα και τη γυναίκα των Εθνών.
